Personal Blogsite of Shubhangi Ranade

Shubhangi had published her articles, poems, book reviews on  her own website shubhangi.dnyandeep.com and that site was  part of the company website www.dnyandeep.com.

The theme adopted by her was of sunset scene. Nobody thought, that it depicted the oncoming nightfall of her life.

http://shubhangi.dnyandeep.com/

She has written a poem "Awara aavari"  in her poem book "Sangava" about preparations one does for travelling but does not get time to do so for last journey of life. 

आवराआवरी
गावाला जाताना प्रत्येकजण सामानाची आवराआवर करतो. पण परलोकी - देवाघरी जाताना मात्र सवड मिळतेच असे नाही. घरदार, सोनेनाणे, भांडीकुंडी, कपडेलत्ते इतकेच काय पण आपल्या म्हणणाऱ्या जवळच्या व्यक्ती कोणी सुद्धा सोबतीला येत नाहीत. सोबतीला येते ते केवळ देवाचे नाव. म्हणून सतत मनापासून देवाचे नाव घेत रहावे.)

माझे माझे म्हणती जरी
संगे कुणी ना येती तरी
देवाजीच्या जाती घरी
सोडुनी सारे माघारी . . . १

परगावी जाता ती खरी
कितीतरी आवराआवरी
परलोकी जाता ती परि
सवड न राही क्षणभरी . . . २

संसाराच्या वाटेवरी
असती किती ती दरीखोरी
मृगजळाच्या पाठी परि
लागुनी ना हो बेजारी . . . ३

मायाजाळी माशापरि
गुंतू नको या संसारी
विचार थोडा करुनी तरी
परमेशाचे स्मरण करी . . . ४

 The last poem in the third book "Say"  has a title "Akherche Parva' wherein  she speaks out her heart felt feelings about how the mind should get prepared for leaving all memories, relations and sense of being with approaching old age and give time for praying the God.

The poem text is given below. However, its meaning will have more impact, if we listen to this poem recorded in her own voice. 

अखेरचे पर्व

लेख़क सौ. शुभांगी सु. रानडे

अरे मम मना घेई समजुनी अखेरचे हे पर्व नातीगोती नि घरदार हे विसरुनी जा तू सर्व . . . १ आजवरी जे विणले असती रेशीमधागेदोरे वीण तयांची ह्ळूच उकलुनी दूर होई तू बा रे . . . २ बालपणीच्या गमतीजमती पुन्हा न हाती येती मातपिता किती कोडकौतुके तुजला गोष्टी कथिती . . . ३ खेळ खेळता तुझिया संगे स्वयेचि हरवुनी जाती शाळा-कॉलेज करिता तुजला उणे न भासू देती . . . ४ नोकरीधंदा करण्या तुजला सदैव साह्या करिती यशवार्तेने तुझिया परि ते चिंब भिजुनिया जाती . . . ५ गृहस्थाश्रमी पडण्य़ा तुजला देती शोधुनी साथी फूलपाखरी पंख लेऊनी दिवस उडोनी जाती . . . ६ चार करांचे होती कधी ते आठ हात ना कळती चिमणपाखरांसंगे कशी ती वर्षे भुर्रकन्‌ जाती . . . ७ म्हणता म्हणता चिमणपाखरे परदेशाला जाती अवाढव्य त्या घरात आता दोनच व्यक्ती राहाती . . . ८ आयुष्याची तुझिया हळुहळू साठी-सत्तरी आली छोट्या-मोठ्या व्याधींची ती संगतसोबत झाली . . . ९ आजवरी ना करण्या जमले जे जे तुजला काही करूनी मनीचे दावी आता तूच सर्व ते काही . . . १० वेळ तुझा तू लावी आता देवाजीच्या चरणी ठाऊक नाही कधी घेई ती कुशीत तुजला धरणी . . . ११

( All her poem books with audio-clips are available for free download on Google Play Store)