मराठी पाढे

मराठी माध्यमातील प्राथमिक शाळेत शिकणार्‍या मुलांसाठी मराठी पाढे पाठांतर  

 

संस्कृत - मराठी - इंग्लिश शब्दकोश

 संस्कृत, मराठी, आणि इंग्लिश अशा तीनही भाषेतील ६००० शब्दांचा शब्दकोश ज्ञानदीपने Sanskrit Dictionary या नावाने गुगल प्ले स्टोअरवर प्रसिद्ध केला आहे. प्रत्येक संस्कृत शब्दाचा व्याकरणाच्या दृष्टीने शब्दविशेषही यात पहाता येतो. संस्कृत शब्द माहीत असेल तर त्याला पर्यायी  मराठी व इंग्रजी शब्द या शब्दकोशात शोधता येतो.

 या सुविधेची काही चित्रे खाली दाखविली आहेत.

आतापर्यंत संस्कृतचे मराठी वा इंग्रजीमध्ये भाषांतर करण्यासाठी शब्दकोश उपलब्ध असले तरी मराठी वा इंग्रजी वाक्यांचे संस्कृतमध्ये भाषांतर करण्यास विद्यार्थ्यांना कठीण जात असे. या शब्दकोशात  मराठी शब्दाला  संस्कृत व इंग्रजी पर्याय किंवा  इंग्रजी शब्दाला संस्कृत व मराठी पर्याय शोधता येत असल्याने मराठी वा इंग्रजी वाक्यांचे संस्कृतमध्ये भाषांतर करण्यास या शब्दकोशाची मोलाची मदत होणार आहे.
 या शब्दकोशाची किंमत ८० रुपये ठेवण्यात आली असून गुगल प्ले स्टोअरमधून खालील लिंकचा वापर करून तो आपल्या मोबाईलवर इन्स्टॉल करता येईल.

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.dinesh1432.shabhkosh&hl=en

संस्कृत विषय शिकणार्‍या विद्यार्थ्यांनी याचा लाभ घ्यावा.

मराठी पाढे पाठांतर

मराठी माध्यमातील प्राथमिक शाळेत शिकणार्‍या मुलांसाठी ज्ञानदीपने मराठी पाढे पाठांतर ही सुविधा तयार केली आहे. या सुविधेत २ ते ३० पर्यंतचे पाढे ध्वनीफितींसह दिले असून पाढे म्हणताना करावयाचे उच्चारही शब्दात दिले आहेत. त्यांचा उपयोग करून मुले स्वत: सर्व पाढे पाठ करू शकतात.
गणितात प्राविण्य मिळविण्यासाठी पाढे पाठ असणे ही एक अत्यावश्यक गोष्ट आहे. मराठी बालसंस्कृतीचा तो एक अमूल्य वारसा आहे व त्याचे जतन व संवर्धन करण्यासाठी या सुविधेचा निश्चित उपयोग होईल असे वाटते. पाढे पाठ का करावेत याविषयी माझा आधीचा पाढे पाठांतर  हा लेख पहावा.
खाली यातील काहील पाने दाखविली आहेत.

सर्व मराठी शाळा तसेच पालकांनी ही सुविधा गुगल प्ले स्टोअरवरून डाऊनलोड करून घ्यावी ही विनंती.

पाढे पाठांतर

 कोणी काही म्हणो. बालवयात बुद्धी आणि उच्चार यात जलद प्रगती हवी असेल तर पाठांतरास पर्याय नाही. अंकगणित शिकताना पाढे पाठ असतील तर अंकगणित शिकणे फार सोपे जाते.

 अगदी एक ते शंभर अंक लिहिताना देखील एक एके एक, दोन एके दोन, एकावर एक अकरा असे मोठ्याने तालात म्हटल्यास लिहिण्याकडे लक्ष राहते व अंक लवकर पाठ होतात.

एक ते शंभर अंकांची ओळख झाली व ते लिहिणे व वाचणे जमू लागले की पहिला टप्पा म्हणजे बेचे पाढे पाठ करणे. बे म्हणजे दोन. गेयता असल्यास  पाठांतर लवकर होते. यासाठी दोन ऎवजी बे या सोयीस्कर शब्दाचा वापर केला जातो.

 पाढे पाठ करताना दोन दोन ओळीत पाठ करावे. म्हणजे बे एके बेए, बे दुणे चार. यांनंतर थोडे थांबून पुढच्या दोन ओळी म्हणाव्या. सर्व ओळी पाठ झाल्या की मग सलगपणे संपूर्ण पाढा म्हणावा. २ ते १० पर्यंतचे पाढे पाठ झाले की सलगपणे सर्व पाढे म्हणण्याचा सराव करावा.

याचप्रमाणे अकराचे व एकवीसचे पाढे पाठ करावेत. शाळेत शिक्षकांनी व घरात पालकांनी असे पाढे नियमितपणे म्हणवून घ्यावेत.

 मला आठवते. लहानपणी प्राथमिक शाळेत असताना दर शनिवारी प्रार्थना झाल्यावर बेच्या पाढ्यापासून सुरुवात करून तीसच्या पाढ्यापर्यंत सर्व पाढे विद्यार्थी मोठ्या आवाजात एका कोरसमध्ये म्हणत असत. कोणत्या वर्गाचा आवाज मोठा अशी त्यावेळी चढाओढही लागे. यात ज्या मुलाचे पाढे पाठ नाहीत त्याचेही  पाढे आपोआप पाठ होण्यास मदत होत असे. देवाच्या आरत्या जशा एकत्र म्हटल्याने आपोआप पाठ होतात तसेच पाढ्यांच्या बाबतीतही होते.

इंग्रजी माध्यमातील मुलेही टू टूज आर फोर ( Two twos are Four),   टू थ्रीज आर सिक्स (Two threes are Six) या पद्धतीने पाढे पाठ करू शकतात.

काही पालक विद्यार्थ्याला क्रमवार बेरीज करून पाढे तयार करायला शिकवितात. पाढ्यातील कार्य-कारण भाव (लॉजिक)  त्यामुळे मुलाला कळेल व पाठांतराची गरज भासणार नाही असे त्यांना वाटते. मात्र या पद्धतीने शिकविल्यास लॉजिक कळले तरी प्रत्येक संख्या काढताना गणिती क्रिया करावी लागते व त्यात वेळ जातो. मात्र पाढे पाठ असणारा मुलगा चटकन उत्तर देऊ शकतो.

पाढ्यातील कार्य-कारण भाव समजणे आवश्यक असले तरी पाढे पाठ केल्यानंतर ते शिकवणे अधिक श्रेयस्कर ठरेल.

भाषा शिकताना देखील आपण वाचलेली किंवा ऎकलेली वाक्ये वापरतो व नंतर त्यातील व्याकरणाचा अभ्यास करून नवी वाक्ये तयार करायला शिकतो. अंकगणित शिकताना हीच पद्धत वापरणे सोयीचे ठरते.

पाढे पाठ करणे सोपे जावे यासाठी ज्ञानदीपने पाढे या नावाचे एक अँड्रॉईड एप विकसित केले आहे. त्यात बे पासून तीसपर्य़ंत पाढे यांचा उच्चार व ध्वनीफितींसह समावेश केला आहे. गुगल प्लेस्टोअरवर हे ऎप लवकरच उपलब्ध करण्यात येईल.

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग - भाग ८

अँड्रॉईड प्रोग्रॅममध्ये प्रत्येक स्क्रीन डिस्प्लेसाठी एक वेगळी  Activity किंवा विशिष्ट कृती सुरू करावी लागते. src फोल्डरमध्ये सर्व स्क्रीनसाठी Activityच्या वेगवेगळ्या जावा फाईल तयार कराव्या लागतात. एका Activity तून दुसर्‍या Activity साठी जाण्यासाठी Intent म्हणजे इच्छा व्यक्त करावी लागते.

समजा  b2 नावाचे बटन आपण MainActivity.java या फाईलमध्ये तयार केले असेल व त्यावर क्लिक केले की आपल्याला SecondActivityसुरू करावयाची असेल तर त्याचा प्रोग्रॅम खालीलप्रमाणे लिहितात.

  b2.setOnClickListener(new OnClickListener() {
           
            @Override
            public void onClick(View arg0) {
                // TODO Auto-generated method stub
                Intent i = new Intent(MainActivity.this, SecondActivity.class);
                startActivity(i);

            }

अल्लाउद्दीन आणि जादुचा दिवा या गोष्टीत ज्याप्रमाणे दिवा घासला की राक्षस प्रकट हॊई व अल्लाउद्दीनने व्यक्त केलेली  इच्छा पूर्ण करी त्याप्रमाणे b2 बटन दाबले की (onClick)  नवी इच्छा (new Intent)  वेगळ्या नावाने (Intent i) सेव्ह करून  ती Activity  वा कृती करण्यासाठी startActivity(i) अशी आज्ञा दिली जाते.

MainActivity.java या मुख्य फाईलमध्ये b1, b2, b3 याप्रमाणे अनेक बटन तयार करून वेगवेगळ्या Activity सुरू करता येतात. वेबसाईटमध्ये  ज्याप्रमाणे लिंक देऊन वेगवेगळी पेजेस जोडलेली असतात. त्याप्रमाणेच ही रचना असते.

शिवाय प्रत्येक वेगळ्या Activityमध्ये पाठीमागे जाण्यासाठी असेच एक बटन तयार करून ठेवले जाते. त्यामुळे वेबसाईटप्रमाणेच आपल्याला हवा तो  स्क्रीन उघडता येतो तसेच आवश्यकतेप्रमाणे वेगवेगळ्या कृती करता येतात.

अर्थात  अँड्रॉईड प्रोग्रॅममधील सर्व Activities ची माहिती AndroidManifest.xml  या फाईलमधे द्यावी लागते.
खाली AndroidManifest.xml  या फाईलमधील application हा भाग दाखविला आहे. यात प्रथम प्रोग्रॅमचा बॅक अप घेण्याची अनुमती दिली आहे. प्रोग्रॅमसाठी कोणता लोगो वा चित्र वापरायचे हे drawable/ic_launcher ने दर्शविले आहे. प्रोग्रॅमचे नाव app_name हे strings.xml मधून व मजकूर मांडण्याची पद्धत वा स्टाईल AppTheme ही  styles.xml या फाईलमधून घ्यावे हे सूचित केले आहे.

 नंतरच्या  activity परिच्छेदात अँड्रॉईड प्रोग्रॅममधील मुख्य फाईल कोणती (MainActivity) याची माहिती असून त्यासाठी intent.action.MAIN आणि intent.category.LAUNCHER  ही वैशिष्ठ्ये सांगितली आहेत.

    <application
        android:allowBackup="true"
        android:icon="@drawable/ic_launcher"
        android:label="@string/app_name"
        android:theme="@style/AppTheme" >
     <activity
            android:name="com.example.dnyandeep.MainActivity"
            android:label="@string/app_name" >
            <intent-filter>
               <action android:name="android.intent.action.MAIN" />

              <category android:name="android.intent.category.LAUNCHER" />
            </intent-filter>
        </activity>
      <activity android:name=".FirstActivity" />
        <activity android:name=".SecondActivity" />
        <activity android:name=".ThirdActivity" />
        </application>


त्यानंतर तीन वेगवेगळ्या activity ची नावे लिहिली आहेत. या activity सुरू करण्यासाठी  मुख्य फाईलमध्ये b1,b2,b3 अशी बटन तयार केली आहेत. या तीनही activity त  मागे जाण्यासाठी आणखी एक back  बटन तयार करावे लागेल.

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग – भाग ७

आता FirstApp या प्रोजेक्टची AndroidManifest.xml कशी तयार झाली आहे ते पाहू. या फाईलमधील कोड खाली दिले आहे.

 सर्वप्रथम xml फाईलसाठी आवश्यक डीक्लेरेशन दिले आहे. नंतर प्रोजेक्टचे नाव, तसेच हा  नवा प्रोजेक्ट असल्याने versionCode= "1" आणि versionName="1.0"   दिले आहे.

 त्यानंतर Android sdk चे किमान(minSdkVersion=8) आणि कमाल (targetSdkVersion =17) व्हर्जसाठी हे प्रोजेक्ट डिझाईन न्केले आहे याची माहिती आहे. 8 हे जुने व्हर्जन वापरणारे बरेच लोक असल्याने त्यांच्या मोबाईलवर हे प्रोजेक्ट व्यवस्थित चालावे असा यात उद्देश आहे. प्रोजेक्टचा बॅक अप घेता येईल ( True), तसेच ic_launcher (प्रोजेक्टसाठी वापरावयाचा लोगो वा चित्र) प्रोजेक्टचे नाव कोठून घेतले आहे त्याचे संदर्भ दिले आहेत.

 activity ची माहिती देताना मुख्य जावा फाईलचे स्थान व नाव देऊन intent-filter  या भागात प्रत्यक्ष कृतीचे (activity चे नाव) व Launcher म्हणजे हीच पहिली activity आहे हे सूचित केले आहे.  

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग – भाग ६

अँड्रॉईड प्रोजेक्टमधील मुख्य जावा फाईल MainActivity.java व त्याचा मोबाईलमधील ग्राफिकल लेआऊट (res->layout-> activity_main.xml )शी असणारा संबंध कळण्यासाठी नावाचे एक साधे प्रोजेक्ट करून  त्यातील  स्ट्रक्चर दाखविले आहे.

मुख्य जावा फाईल MainActivity.java चा प्रोग्रॅम कोड खाली दिला आहे.

1. package com.example.firstapp;

2. import android.os.Bundle;
3. import android.app.Activity;
4. import android.view.Menu;

5. public class MainActivity extends Activity {

6.    @Override
7.     protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
8.        super.onCreate(savedInstanceState);
 9.        setContentView(R.layout.activity_main);
10.   }

11.    @Override
12.    public boolean onCreateOptionsMenu(Menu menu) {
 13.      // Inflate the menu; this adds items to the action bar if it is present.
 14.       getMenuInflater().inflate(R.menu.main, menu);
 15.       return true;
 16.   }
  
17. }
पहिल्या ओळीत पॅकेजची माहिती आहे. पुढच्या तीन ओळीत (2,3,4) अँड्रॉईड सिस्टीममधील आवश्यक सुविधा प्रोजेक्टमध्ये इंपोर्ट केल्या आहेत.  त्यानंतर MainActivity हा क्लास अँड्रॉईडच्या मूलभूत Activity क्लासवरून तयार केलेला दिसतो. 9 व्या ओळीत setContentView मध्ये ( लाल अक्षरात)  layout.activity_main चा उल्लेख आढळतो.

या activity_main.xml  फाईलचा  प्रोग्रॅम कोड खाली दिला आहे.

  

स्क्रीनवर माहिती दाखविण्यासाठी आब्सोल्यूट किवा रिलेटिव पद्धत वापरता येते. आब्सोल्यूट लेआऊटमध्ये प्रत्येक माहितीघटकाचे स्थान पिक्सेलमध्ये निश्चित केले जाते तर रिलेटिव पद्धतीत ते एकमेकांशी संदर्भानुसार ठरविले जाते.  वरील प्रोग्रॆममध्ये Text1 आणि Button यांच्या केलेल्या मांडणीप्रमाणे प्रत्यक्ष मोबाईलवर माहिती कशी दिसेल हे शेजारच्या चित्रात दाखविले आहे.

सर्वप्रथम लेआऊटची रुंदी आणि उंची match_parent म्हणजे डिव्हाईस स्क्रीननुसार घ्यावी असे लिहिले आहे. नंतर खाली, डाव्या बाजूला, उजव्या बाजूला व वरच्या बाजूला किती जागा मोकळी सोडायची हे dimens.xml या फाईलवरून घेतले आहे.

dimens.xml

<resources> <!-- Default screen margins, per the Android Design guidelines. -->
<dimen name="activity_horizontal_margin">16dp</dimen>
<dimen name="activity_vertical_margin">16dp</dimen>
</resources>

चित्रात वरच्या बाजूस (मेनू बारमध्ये) काळ्या पट्टीत अँड्रॉईडचा लोगो आणि FirstApp हे अँड्रॉईड प्रोजेक्टचे नाव दिसते. ही माहिती menu.xml आणि strings.xml फाईलमधून घेतली जाते. त्याखाली एक टेक्स्टबॉक्स (Hello world!) त्याखाली एक बटन दिसते. टेक्स्टबॉक्समधील मजकूर व्हॅल्युस फोल्डर्मधील स्ट्रिंग्ज (res->values->strings.xml)या फाईलमधून आला आहे. हे आपल्याला ती फाईल पाहिल्यावर समजेल.

strings.xml

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
<string name="app_name">FirstApp</string>
<string name="action_settings">Settings</string>
<string name="hello_world">Hello world!</string>
<string name="button">Button</string>
</resources>

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग – भाग ५

अँड्रॉईड प्रोजेक्टचे स्ट्रक्चर सोबतच्या चित्रात दाखविले आहे. त्यात आपल्याला खालील फोल्डर दिसतात.

src फोल्डर - यात अँड्रॉईड प्रोग्रॅमच्या मुख्य जावा फाईल्स असतात.

gen फोल्डर - या फोल्डरमधील r.java फाईल अँड्रॉईड प्रोजेक्ट कंपाईल करताना तयार होते. यात प्रोजेक्टमध्ये वापरलेल्या सर्व माहिती घटकांसाठी विशिष्ट संदर्भ क्रमांक दिलेले असतात व या संदर्भ क्रमांकांचा वापर करून प्रोजेक्ट एक्झिक्यूट होते.

assets फोल्डर - अँड्रॉईड प्रोजेक्टसाठी आवश्यक असणारी माहिती ठेवण्यासाठी हे फोल्डर वापरता येते. मात्र या फोल्डरमधील फाईल अँड्रॉईड प्रोजेक्टच्या अत्यावश्यक फोल्डरमध्ये समाविष्ट नसल्याने या माहितीघटकांसाठी r.java फाईलमध्ये संदर्भ क्रमांक तयार केले जात नाहीत व केवळ स्थानसंदर्भाव्रून माहितीचा वापर केला जातो. साहजिकच assets फोल्डरमध्ये आपल्याला कोणत्याही प्रकारे सबफोल्डर करून माहिती साठविता येते.

bin फोल्डर - अँड्रॉईड प्रोजेक्ट कंपाईल व एक्झिक्यूट झाल्यानंतर तयार होणारी .apk फाईल या फोल्डरमध्ये ठेवली जाते.

libs फोल्डर - अँड्रॉईडच्या 17th version पासून पुढे अँड्रॉईड प्रोजेक्ट स्ट्रक्चरमध्ये  libs फोल्डर समाविष्ट करण्यात आले आहे. या फोल्डरमध्ये ( कमांडलाईनवरून फ्रोजेक्ट करताना अँट बिल्ड सिस्टीमसाठी लागणार्‍या) JAR फाईल ठेवल्या जातात. कंपाईल करताना या .apk फ़ाईलमध्ये यांचा समावेश केला जातो. 
  
res फोल्डर - अँड्रॉईड प्रोजेक्टसाठी आवश्यक असणारी माहिती ठेवण्यासाठी या अधिकृत फोल्डरचा वापर करण्यात येतो. पूर्वी वर्णन केल्याप्रमाणे या फोल्डरमध्ये layout, menu, drawable आणि values ही आवश्यक फोल्डर असतातच शिवाय raw नावाचे कोणतीही इतर माहिती ( टेक्स्ट, ग्राफिक,ऑडिओ वा व्हीडीओ ) ठेवता येते. हे फोल्डर res  या अत्यावश्यक फोल्डर्मध्ये असल्याने यातील माहितीचे r.java फाईलमध्ये संदर्भ क्रमांक नोंदले जातात.

AndroidManifest.xml
वरील मुख्य फोल्डरशिवाय AndroidManifest.xml  नावाची फाईल प्रोजेक्टमध्ये अत्यंत महत्वाची असते. या फाईलमध्ये अँड्रॉईड प्रोजेक्टची सर्व माहिती ( activities, content providers, services & intent receivers ) तसेच किमान व कमाल व्हर्जन, इंटरनेट परमिशन व प्रोजेक्टशी संबंधित इतर उपकरणांविषयी माहिती सविस्तरपणे द्यावी लागते. थोडक्यात सांगायचे तर AndroidManifest.xml ही फाईल म्हणजे अँड्रॉईड प्रोजेक्टमधील सर्व घटकांची जंत्री असते.
  

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग – भाग ४

आपण उदाहरणादाखल quiz  या नावाने एक प्रोजेक्ट केला होता. वर्कस्पेसमध्ये दिसणारी या प्रोजेक्टमधील फोल्डर व इतर प्रोग्रॅमची रचना समजून घेणे आवश्यक आहे.

या रचनेतील  src ( source files)  या फोल्डरमध्ये आपण केलेली मुख्य जावा फाईल MainActivity.java दिसेल. 

त्याबरोबरच res->layout  या फोल्डरमध्ये

 Activity.main.xml  या नावाची फाईल तयार झालेली आपल्याला पहायला मिळेल.

अँड्रॉईड प्रोजेक्टची तुलना वेबसाईटशी केल्यास आपल्याला  अँड्रॉईड प्रोजेक्टची रचना अधिक सुलभतेने समजू शकेल. वेबसाईट डिझाईन करताना आधुनिक पद्धतीत वेबपेजचे html  कॊड, मजकूर व चित्रे यांची मांडणी करण्यासाठी लागणारे स्टाईलशीट (css files) तसेच प्रत्यक्ष माहिती, चित्रे व इतर आकृत्या वेगळ्या फोल्डरमध्ये ठेवलेली असतात. त्यासारखीच रचना अँड्रॉईड प्रोजेक्टची असते. src  फोल्डरमध्ये मुख्य जावा प्रोग्रॅम असला तरी मोबाईलवर माहिती कशी मांडावयाची हे layout या फोल्डरमध्ये  xml  फाइलच्या स्वरुपात ठेवले जाते. सुदैवाने अशी xml  फाईल तयार करण्यासाठी ग्राफिक सुविधा असल्याने काम सोपे होते. 

मोबाईलच्या स्क्रीनवर Menu आणि main content असे दोन भाग असतात. यातील Layout फोल्डरमध्ये main content xml files तर Menu या फोल्डरमध्ये  menu xml files असतात. याशिवाय res ( resources)  या फोल्डरमध्ये drawable आणि values   या दोन प्रकारची फोल्डर असतात. यातील drawable फोल्डर प्रकारात  वेगवेगळ्या डिव्हाईससाठी उपयुक्त ठरणारी चित्रे व आकृत्या ठेवण्यासाठी hdpi, ldpi, mdpi, xhdpi xxhdpi असे फोल्डर वापरले जातात. तर values या फोल्डरमध्ये dimen (मार्जिनबद्दल माहिती) , style, strings (text values) हे प्रोग्रॅम असतात.

 

अँड्रॉईड प्रोग्रॅमिंग – भाग ३

नवे अँड्रॉईड प्रोजेक्ट तयार करणे 
एक्लिप्समधील वरच्या मेनूतील File  मेनू निवडून File -> New ->Android->New Application Project-> हे पर्याय निवडावेत व आपल्या नियोजित प्रोजे्क्टचे  नाव लिहावे

 प्रोजेक्टचे नाव (किंवा पॅकेज) लिहिण्याची पद्धत जरा वेगळी आहे. समजा example.com या वेबसाईटवर quiz  या नावाचे एक सबडोमेन केले तर या सबडोमेनमध्ये जाण्यासाठी quiz.example.com  असे नाव वापरतो. परंतु स्थान सांगायचे झाल्यास com  प्रकारच्या वेबसाईटमधील example  नावाच्या वेबसाईटमध्ये   quiz हे सबडोमेन आहे हे दर्शविण्यासाठी com.example.quiz असे नाव वापरावे लागते. अँड्रॉईड प्रोजेक्टचे नावही com.example.quiz या पद्धतीने लिहिले जाते. या प्रोजेक्टमधील प्रत्येक प्रोग्रॅमच्या आरंभी
package com.example.quiz असा त्याचा उल्लेख करावा लागतो.

नवे प्रोजेक्ट करताना आधुनिक मोबाईल वापरणार्‍यांबरोबरच जुन्या मोबाईल धारकांनादेखील आपली सुविधा वापरता यावी यासाठी सोय करणे इष्ट असते. यासाठी  अँड्रॉईड 2.2 व्हर्जन किमान पात्रता ठेवली जाते. तसेच कोणत्या व्हर्जनपर्यंत ही सुविधा व्यवस्थित चालू शकेल व प्रोजेक्ट तयार करण्यासाठी कोणते व्हर्जन वापरले याचीही नोंद करावी लागते.

प्रोजेक्टचे नाव निश्चित झाल्यावर प्रोजेक्ट्साठी लोगो म्हणून कोणते चित्र वापरायचे हे ठरवावे लागते. मोबाईल, टॅब वा टीव्ही या सर्व साधनांचे आकार वेगवेगळे असतात त्यामुळे स्क्रीनचा आकार बदलला तरी चित्र व्यवस्थित दिसावे यासाठी चित्र वेगवेगळ्या आकारात तयार करून ठेवावे लागते.गुगलमार्फत अँड्रॉईडचा लोगो वेगवेगळ्या आकारात दर्शविलेला असतो. त्याठिकाणी आपल्याला हवे असणारे चित्र वापरता येते.

प्रोजेक्टसाठी सुरुवातीचा मुख्य जावा प्रोग्रॅम म्हणजे MainActivity.java. गुगलने एक मोकळी जावा फाईल blank activity या नावाने करून ठेवलेली असते. तसेच मेनू ची फाईलही तयार असते.

वरील फाईल तयार झाल्या की वर्कस्पेसमध्ये आपले प्रोजेक्ट दिसू लागते. प्रस्तुत उदाहरणामध्ये quiz  या नावाचे प्रोजेक्ट वर्कस्पेसमध्ये तयार होईल. प्रोजेक्टच्या नावावर क्लिक केले की त्यात अँड्रॉईड प्रोजेक्टसाठी लागणारे सर्व प्रोग्रॅम व फोल्डर दिसू लागतात.